Text

THE ENCOUNTER AND DYNAMICS OF PUBLIC SPACE (2025)
Su Tomesen i.c.w. Imke Ruigrok

In the work of artist Su Tomesen (NL, 1970), the dynamics of the street and the encounter play a central role. Her practice spans installations, interventions, social sculptures, photography and film. Encounters with the other — a person, a country, a custom or a gamelan composition — are at the heart of Tomesen’s relational and participatory art projects, which bring together worlds and subcultures. Originally trained in cultural history and television direction, she went on to study fine arts at the Sandberg Institute in Amsterdam. Film projects and artist residencies have taken her to Amman, Belgrade, Buenos Aires, Johannesburg, Medellín, Port-au-Prince, Rio de Janeiro and Tirana. Since 2011, she has lived and worked between Amsterdam and Yogyakarta.

The street and the encounter 
Tomesen has a keen eye for the beauty of the street. In her gradually evolving projects, she turns her gaze to the boundless potential of everyday materials, the resilient and resourceful urban individual and informal, non-Western economies. There, she discerns performances and installations that resemble those of the visual arts. For Tomesen, the idioms of art and life merge in public space: a street sale becomes a performance, a pile of goods a sculpture, and a market stall an installation.
Encounters with the other — on the street, spontaneously, whether across the globe, around the corner or in a supermarket (as in her earlier Syrian shop project), or through collaborations with the public — form a consistent thread throughout her work. The encounter is central to the video installation Street Vendors: Medellín, Tirana, Johannesburg, Yogyakarta (2012–18), an anthology of inventive methods and constructions devised by street entrepreneurs. Another project, Bijlmersymfonie (2023–24), developed during a working period at CBK Zuidoost, brings together encounters and participation across a neighbourhood, housing block and wider community. The skills she developed while co-creating the composition for Parade (see ‘Interdisciplinary and participatory’ below) — experimenting with sound and arranging — proved valuable once again: Bijlmersymfonie was a participatory concert starring residents of a monumental, modernist honeycomb-shaped apartment block, typical of the Bijlmer area, and an arrangement of music from cultures represented in the neighbourhood. The performance was filmed and forms part of the installation Living Building (2024) as a three-channel video. 

Interdisciplinary and participatory
Tomesen often collaborates with professionals from the art and film world, such as curators, camera and sound technicians, editors and fellow artists. In her recent projects, these collaborations have become more interdisciplinary and participatory in nature. While realising Bijlmersymfonie and Parade, for instance, she worked with a composer, conductors and musicians, and invited residents and audiences to act as co-creators. In both projects, the medium of sound in public space emerged as a new and enriching element in her work.
The interdisciplinary and participatory project Parade began in Yogyakarta in 2019 with the question: ‘Can you make music from the sounds of the street?’ During the pandemic, Tomesen co-wrote a composition in Amsterdam with composer Sinta Wullur, incorporating street vendor sounds and structured after gamelan music. Its first performance, in collaboration with amateur musicians, took place in 2022 at the Gamelanhuis in Amsterdam. Eventually, the composition will return to the streets of Yogyakarta as a performative parade featuring street vendors and the public.
Tomesen’s installation Hoef van Eden (2023) brings together young and old, plastic and greenery, in a fusion of East and West. This permanent public artwork in De Hoef, Alkmaar, was made possible through collaboration with various partners — including the municipality, craftspeople, Lego builders and a gardener — and through the participation of local schoolchildren. The work consists of a pavilion and bridge with an Asian-inspired design, along with four trees planted by a wadi on school grounds. It incorporates 33,000 second-hand Lego bricks. The design reflects influences from Indonesia, care for the environment, and the importance of green space. The work is a cheerful protest against the problems of plastic, and at the same time a celebration of creative engagement with what happens to be at hand.

Positioning and method
Through observing and engaging with people across the globe, Tomesen recognises the human capacity to inventively shape public space. This sense of malleability — expressed through small-scale, unpolished street dynamics — reveals striking similarities across the world, from Indonesia to Colombia. Tomesen’s working method and observational approach are akin to those of Marjetica Potrč and Francis Alÿs. In her practice, Potrč presents ‘architectural case studies’: makeshift houses mimicking an informal settlement, including stories about the living conditions there. Alÿs, too, engages with cities, streets and human movement: “I see the city primarily as a laboratory. I study how people respond. I collaborate with people living on the streets.” Tomesen: “While filming in the street, ‘being in charge’ as a director clashes with the unpredictability of what unfolds — and that’s something I welcome. Surprising and wondrous scenes are what make the street authentic. As a result, my films move across the registers of visual art and documentary.” 
Through her travels and projects, Tomesen seeks — despite vast differences in privilege — common ground and connection with the people she meets. She learns the basics of the local language, does her research, and connects with people. As an artist-entrepreneur, she recognises herself in the improvisational working style of street vendors. She loves their inventiveness and use of materials — their upcycling, their DIY spirit, and their habit of patching things up rather than throwing them away. Her work critiques consumer society.
As journalist Sandra Smets writes, ‘Tomesen’s work is a visual plea for an organic world in which life develops freely. Make room for those who live and survive in the city — not for coffee bars or luxury flats. When you give space to individuals rather than internationals, their capital can flourish, and they themselves can be the developers of their city.’ This resonates with what Potrč shows: that residents often devise solutions that work better than those proposed by urban planners.

Happenings and 30m3__
While her films and photographs offer a window into another world, Tomesen’s social sculptures, interventions and installations draw elements from elsewhere into dialogue with audiences in the Netherlands, bringing different worlds together. Stacks of plastic household items from a dozen countries become wondrous totems; the aesthetics of market stalls, small shops and vehicles take centre stage in an installation or photograph. A striking example is the mobile installation and performance Toko (2014–2019): an assemblage of colourful utensils from Indonesia, all plastic, carefully arranged on a Dutch bicycle. Another work is the intervention Winkel (2016–2018), presented during the festival Into The Great Wide Open: a Syrian shop, modelled on the small, improvised shops that spontaneously appeared in Damascus in the wake of bombings over the past decade. The work featured two Syrian migrants inhabiting the shop, engaging in conversation with festival visitors. No goods were sold over the counter; instead, ‘value’ was exchanged through conversation.
A new work in this vein is Warung Makan (2025): an intervention in the form of a traditional Indonesian eatery, centred on togetherness, sharing and exchange. This relational artwork will be installed in Tomesen’s new studio on Zeeburgerdijk in Amsterdam, bringing together East and West, the street, and a diverse public. Warung Makan also marks the beginning of a series of monthly presentations on the window of her studio — named after the dimensions of the space: 30m3__ (‘dertig meter drie’ in Dutch). Artists will be invited to present work that responds to the space, the neighbourhood, or an existing work by Su Tomesen. This way, her studio becomes a site for presentations, openings, encounters, and shared experiences. Rather than adding more physical objects to the world, Tomesen seeks to share experiences and stories through her happenings, interventions and immersive video installations.

Translated from Dutch into English by Daphne de Sonneville

--------

THE BEAUTY OF INGENUITY (2021)
Su Tomesen i.c.w. Esmee Postma

In the videos, installations, interventions, social sculptures and photography by artist Su Tomesen (NL, 1970), public space provides her working ground. Observing and in dialogue with her surroundings, she thematizes the human ability to inventively take control of the urban environment. Her oeuvre reads like a visual plea for an organic world in which life develops freely, and at the same time comments on the over-regulated West. With a background as a cultural historian and television director, Su Tomesen completed her Master of Fine Arts at the Sandberg Institute in 2007. Living in Amsterdam, with Yogyakarta as her second base since 2011, the rest of the world is Tomesen's third home. Artist-in-residencies led to various destinations such as Amman, Belgrade, Johannesburg, Naples, Medellín, Tirana and Yogyakarta, and resulted in long-term projects and repeated visits. 

For years travellng has been essential to the development of Tomesen's artistic practice. Elsewhere, she encounters new, strange or seemingly lost situations, and people who confront her and lead to new thoughts and new work. In the research phase, equipped with cameras and a notebook, she sets off with an inquiring mind, healthy intuition and a committed attitude. She quickly learns the basics of a foreign language, easily establishes liaisons with people and informs herself about local phenomena and pressing issues. By working patiently once filming, wondrous scenes reveal themselves in front of her camera. During the creative process, she allows the unpredictability of the street to be an active element. In recent years, Tomesen has concentrated on the inventive strategies of the micro-entrepreneurs who determine the streetscape in most parts of the world.

Tomesen feels akin to the - out of economic necessity - inventive and improvising street vendors and sole proprietors. She loves their stalls, shops and stacks, and the mentality to patch things up or reuse them rather than throw them away. As an artist and independent entrepreneur, 'making something out of nothing' is part of her DNA. Despite the differences in privilege, she searches for similarities and common ground with the people who cross her path. As an artist, she builds bridges out of interest - the Latin word 'inter-esse' literally means 'standing between' - in the people she meets. Her work operates on the edge of art and life, and encounters and collaborations often lead to lasting relationships.

She translated the subject of the micro-economy into a growing series of videos, installations, interventions and photographs, culminating in the four-channel video installation Street Vendors (2018-2020). Central to this work is the lively informal economy in Medellín, Tirana, Johannesburg and Yogyakarta, where street vendors, with great inventiveness and resilience, manage to survive day after day, and appropriate public space. The thriftiness and sustainability that characterise many of the trades in the films show the value of waste and the beauty of ingenuity. In her video work, Tomesen is a 'fly on the wall'. The dialogue takes place beforehand with her film characters and afterwards with the spectators. 

The installations and interventions take a different approach: they come to life in dialogue with the public. A good example is the mobile installation Toko (2014-2018). In this work, the artist assumes the role of street seller herself with an assemblage of plastic utensils, carefully arranged on a Dutch bicycle after Indonesian example. Here, no distant shores, but various Dutch cities form the stage for a myriad of conversational topics. For some, the installation evokes wonder, for others recognition. The work is simultaneously a cheerful indictment of the omnipresence of plastic and a celebration of the creative use of that which is simply available.

Tomesen's multifaceted oeuvre creates a place for resonance with the world. For example, during the festival Into The Great Wide Open on Vlieland she presented Winkel (2016-2018): a striking resemblance to small businesses that keep springing up in Syria after bombardments. In this social sculpture, nothing was for sale. It meant that the contact between the two Syrian migrants manning the shop and the festival-goers was not limited to an economic transaction, but also involved an exchange of ideas. The Syrians made another appearance when the work was exhibited again two years later. Bringing together these ostensibly incompatible worlds is an important motive for Tomesen. By reframing elements and situations and thus lifting them out of their surroundings into a new context, the familiar takes on an estranging character and generates a moment of confusion that leaves its mark. Her videos and photographs operate on the border of visual art and documentary. 

With her 'conversation pieces', the artist raises questions about the organisation of our living environment. She deliberately focuses on the 'have-nots': those who are forced to rely on their own resourcefulness to be self-reliant. She draws parallels between the far corners of the world in search of that universal power. Optimism about the adaptability of mankind in an ever-changing world is the recurrent theme of Tomesen's work, but it also contains an appeal to take care of the preservation of this organic relationship with public space. Subtly, she presents the Western viewer with a different reality. One where time is circular and each day repeats itself like an endless loop, and where what is available is used creatively and the economy is given space to organically form itself in the rhythmic cadence of life.

Her latest research projects, too, are characterised by a sharp eye for the remarkable in the ordinary. Since the beginning of 2020, Su has been working on two new large-scale and long-term projects in the field of sound and community art. (1) In Yogyakarta, she zoomed in on the rhythmic sounds of street vendors who go around the neighborhoods. The sounds form the ingredients for a new musical composition, loosely based on the structure of Javanese gamelan music. The process will result in a parade and a new video installation. (2) In Amsterdam Southeast she is working on the Bijlmersymphonie project. On Sunday afternoon, July 7, music will be heard from various balconies of the Geldershoofd apartment building. Seventeen songs from different cultures, suggested by residents, have been put together into an experimental composition by the artist. The audience can enjoy this musical spectacle in the green courtyard that presents the diversity and solidarity of the Bijlmer. Bijlmersymphonie will be filmed and the resulting video installation is part of an exhibition at CBK Zuidoost from December 2024 to February 2025.

From 2017 till 2022, Su Tomesen's art practice has been structurally supported by the Mondriaan Fund's Stipendium Program for Established Artists.

Translated from Dutch into English by Daphne de Sonneville

DE ONTMOETING EN DE DYNAMIEK VAN DE PUBLIEKE RUIMTE (2025)
Su Tomesen i.s.m. Imke Ruigrok

In het werk van kunstenaar Su Tomesen (NL,1970) spelen de dynamiek van de straat en de ontmoeting een belangrijke rol. Het oeuvre bestaat uit installaties, interventies, sociale sculpturen, fotografie en film. Ontmoeting met de ander - een mens, een land, een gebruik of een gamelancompositie - Su Tomesen brengt werelden en subculturen bij elkaar in relationele en participatieve kunstprojecten. Met een achtergrond als cultuurhistoricus en televisieregisseur, studeerde ze aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Filmprojecten en artist-in-residencies brachten haar naar Amman, Belgrado, Buenos Aires, Johannesburg, Medellín, Port-au-Prince, Rio de Janeiro en Tirana. Sinds 2011 woont en werkt zij afwisselend in Amsterdam en Yogyakarta.

De straat en de ontmoeting 
Tomesen heeft een scherp oog voor de schoonheid van de straat. In haar langlopende projecten richt ze haar blik op het onuitputtelijke potentieel van alledaagse materialen, de weerbare en vindingrijke stedelijke mens en informele, niet-westerse economieën. Ze ontwaart er performances en installaties zoals we die kennen uit de beeldende kunst. Op straat vermengen voor Tomesen de idiomen van kunst en leven: in een verkoop kan ze een performance zien, in een stapel koopwaar een sculptuur en in een marktkraam een installatie.  
Ontmoeting met de ander, op straat, spontaan, of het nu aan de andere kant van de wereld is, om de hoek, of in een supermarkt - zoals eerder haar Syrische winkelproject - of in de vorm van een samenwerking met publiek; het vormt een rode draad in alle werken. De ontmoeting staat centraal in de video-installatie Street Vendors: Medellín, Tirana, Johannesburg,Yogyakarta (2012-18), een bloemlezing van vindingrijke methodes en bouwsels van ondernemers op straat. Het daaropvolgende project Bijlmersymfonie (2023-24) tijdens een werkperiode bij CBK Zuidoost brengt zowel ontmoeting als participatie van een buurt, flat en gemeenschap samen. De geleerde vaardigheden tijdens Parade - experimenteren met geluid en arrangeren - heeft ze hierin opnieuw kunnen inzetten. Bijlmersymfonie was een participatief concert met in de hoofdrol bewoners van een monumentale, modernistische honingraatflat, en een arrangement van muziek uit culturen die in de Bijlmer aanwezig zijn. De uitvoering is gefilmd en als driekanaals video onderdeel van de installatie Living Building (2024).

Recente ontwikkelingen
In haar praktijk werkt Tomesen met vakmensen uit de kunst- en filmwereld, zoals curatoren, camera- en geluidstechnici, editors en kunstenaars. In recente projecten zijn de samenwerkingen meer in contact met andere disciplines en participatief van karakter. Zo werkt ze met een componist, dirigenten en muzikanten en betrekt ze bewoners en publiek als co-creator in de realisatie van Bijlmersymfonie en Parade. In beide projecten is het medium geluid in de publieke ruimte een nieuw en verdiepend element in haar werk.
Het interdisciplinaire participatieproject Parade startte in Yogyakarta in 2019 met de vraag ‘Kun je muziek maken met geluiden van de straat?’. Tijdens covid schreef ze in Amsterdam met componist Sinta Wullur een compositie met de geluiden van straatverkopers, gebaseerd op de structuur van gamelanmuziek. In 2022 vond hiervan de eerste voorstelling plaats in Amsterdam, gerealiseerd in samenwerking met amateurmuzikanten, in het Gamelanhuis. De compositie zal uiteindelijk worden teruggebracht naar de straten van Yogyakarta als een performatieve parade met de straatverkopers en publiek. 
Installatie Hoef van Eden (2023) brengt jong en oud, plastic en groen samen in een verbinding van Oost en West. Het is een permanent werk in de openbare ruimte in de Hoef in Alkmaar, gerealiseerd dankzij participatie en samenwerking met diverse partijen. Naast de gemeente, ambachtslieden, Lego-bouwers en een hovenier, is het een participatie met schoolkinderen. Het werk bestaat uit een prieel en brug met Aziatische uitstraling en vier bomen bij een wadi op een schoolterrein. Er zijn 33.000 tweedehands Lego-stenen in verwerkt. In het ontwerp zijn invloeden van Indonesië, de zorg voor de omgeving en het belang van groen te zien. Het werk is een vrolijke aanklacht tegen het problematische plastic en tegelijkertijd een viering van een creatieve omgang met wat nu eenmaal voorhanden is.

Positionering en methodiek
Vanuit observatie en dialoog op plekken over de hele wereld, ziet Su Tomesen het menselijk vermogen om de publieke ruimte op inventieve wijze vorm te geven. Die maakbaarheid en kleinschalige onaangeharkte straatdynamiek toont over de hele wereld overeenkomsten, van Indonesië tot Colombia. Haar werkwijze en manier van observeren is verwant aan die van Marjetica Potrc en Francis Alÿs. Potrc stelt in haar praktijk 'architectural case studies' tentoon: geïmproviseerde huizen die een situatie in een krottenwijk nabootsen, inclusief verhalen over de omstandigheden. Ook Alÿs gebruikt de stad, de straat en de dynamiek van mensen: “Ik zie de stad vooral als een laboratorium. Ik bestudeer hoe mensen reageren. Ik werk samen met mensen die op straat leven”. Tomesen: “Tijdens het filmen op straat botst het ‘regie hebben’ met de onvoorspelbaarheid van wat zich afspeelt, en dat is welkom. Verrassende en wonderlijke taferelen zijn wat de straat authentiek maakt. Mijn films bewegen zich hierdoor op de grens van beeldende kunst en documentaire”.
In haar reizen en projecten zoekt Tomesen, ondanks enorme verschillen in privilege, naar overeenkomsten en gemeenschappelijkheid met de mensen die op haar pad komen. Ze leert de basis van een vreemde taal, leest zich in en maakt contact. Ze herkent zich als kunstenaar-ondernemer in de improviserende manier van werken van de straatverkopers. Ze houdt van hun inventiviteit en materialen, van upcycling en DIY, van oplappen in plaats van afdanken. Haar werk is een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij.
Journalist Sandra Smets: “Tomesens oeuvre is een visueel pleidooi voor een organische wereld waarin het leven zich vrijelijk ontwikkelt. Schep ruimte voor diegenen die in een stad leven en overleven, niet voor koffiebars of luxe woningen. Wanneer je ruimte gunt aan individuen in plaats van aan internationals, kan hun kapitaal opbloeien en maak je ze tot ontwikkelaars”, gelijk zoals Potrc laat zien hoe bewoners met oplossingen komen die soms beter functioneren dan de plannen van een stedenbouwkundige.

Happenings en 30m3__
Naast een venster naar een andere wereld via haar films en foto’s, brengt Tomesen verschillende werelden samen binnen een sociale sculptuur, een interventie of installatie. Elementen van elders brengt ze in dialoog met publiek in Nederland. Stapelingen van plastic huishoudartikelen uit een dozijn landen ontwikkelen zich tot wonderlijke totems; de esthetiek van kramen, winkeltjes, voertuigen wordt getoond binnen een installatie of foto. Een goed voorbeeld is de mobiele installatie en performance Toko (2014-2019): een assemblage van kleurrijke gebruiksvoorwerpen uit Indonesië, alle van plastic, zorgvuldig gerangschikt op een Hollandse fiets. Een ander werk is de interventie Winkel (2016-2018) tijdens festival Into The Great Wide Open: een Syrische winkel, gebaseerd op Damascus, vergelijkbaar met kleine winkeltjes die het afgelopen decennium na bombardementen spontaan verrezen. In dit werk bevonden zich twee Syrische migranten die met festivalbezoekers spraken. Er gingen geen artikelen over de toonbank, maar er werd met elkaar ‘waarde’ uitgewisseld, in de vorm van gesprekken.
Een nieuw werk in deze lijn is Warung Makan (2025): een interventie in de vorm van een typisch Indonesisch eethuis waarin gezamenlijkheid, delen en uitwisseling centraal staan. Dit zal plaatsvinden in de nieuwe studio van Tomesen op de Zeeburgerdijk te Amsterdam. Het is een relationeel kunstwerk, waarin Oost en West, de straat en een divers publiek samenkomen. Warung Makan is tevens de opmaat voor een serie maandelijkse presentaties op het raam van haar studio, vanwege de afmetingen 30m3__ (spreek uit als “dertig meter drie”). Kunstenaars worden uitgenodigd om werk te presenteren dat reageert op de ruimte, op de buurt of op een bestaand werk van Su Tomesen. Haar studio wordt zo een plek voor presentaties, openingen, ontmoeting en beleving. In plaats van meer fysieke zaken de wereld inbrengen, wil Tomesen ervaringen en verhalen delen met haar happenings, interventies en immersieve video-installaties.

-------

DE SCHOONHEID VAN VINDINGRIJKHEID (2021)
Su Tomesen i.s.m. Esmee Postma

De openbare ruimte vormt het speelveld van de video’s, installaties, interventies, sociale sculpturen en fotografie van kunstenaar Su Tomesen (NL, 1970). Observerend en in dialoog met de omgeving thematiseert zij het menselijk vermogen de publieke ruimte op inventieve wijze in eigen hand te nemen en vorm te geven. Haar oeuvre leest als een visueel pleidooi voor een organische wereld waarin het leven zich vrijelijk ontwikkelt, en stelt tevens kanttekeningen bij het overgereguleerde Westen. Met een achtergrond als cultuurhistoricus en televisieregisseur rondde Su Tomesen in 2007 haar Master of Fine Arts aan het Sandberg Instituut af. Woonachtig in Amsterdam, met sinds 2011 Yogyakarta als tweede basis, is de rest van de wereld Tomesens derde thuis. Artist-in-residencies leidden naar onder meer Amman, Belgrado, Johannesburg, Napels, Medellín, Tirana en Yogyakarta en resulteerden in langlopende projecten en herhaalbezoeken. 

Jarenlang is reizen essentieel geweest voor de ontwikkeling van Tomesens kunstenaarschap. Elders ontmoet zij nieuwe, vreemde of verloren gewaande situaties en mensen die haar een spiegel voorhouden en die leiden tot nieuwe gedachten en nieuw werk. In de researchfase gaat ze, toegerust met camera’s en notitieboekje, op pad met gezonde intuïtie, nieuwsgierige blik en betrokken houding. Ze maakt zich vlot de basis van een vreemde taal eigen, gaat gemakkelijk liaisons aan met mensen en informeert zich over lokale fenomenen en urgente onderwerpen. Door geduldig te werk te gaan openbaren zich voor haar camera wonderlijke taferelen. Tijdens het maakproces staat ze de onvoorspelbaarheid van de straat toe als actief element. De laatste jaren concentreert Tomesen zich op de inventieve strategieën van de micro-ondernemers die het straatbeeld in het merendeel van de wereld bepalen.

Tomesen voelt zich verwant met de - uit economische noodzaak - inventieve en improviserende straatverkopers en eenmanszaken. Ze houdt van hun kramen, winkeltjes en stapelingen, en van de mentaliteit iets op te lappen of te hergebruiken in plaats van het af te danken. Als kunstenaar en zelfstandig ondernemer zit het 'van niets iets maken' in haar DNA. Ondanks de verschillen in privilege zoekt zij naar overeenkomsten en gemeenschappelijkheid met de mensen die op haar pad komen. Als kunstenaar slaat zij bruggen vanuit interesse in mensen - het Latijnse woord 'inter-esse' betekent letterlijk 'tussen staan'. Haar werk beweegt zich op de rand van kunst en leven. Ontmoetingen en samenwerkingen monden niet zelden uit in blijvende relaties.

Het onderwerp van de micro-economie vertaalde zij in een groeiende serie video’s, installaties, interventies en foto’s en culmineerde in de vierkanaals video-installatie Street Vendors (2018-2020). Centraal daarin staat de levendige informele economie in Medellín, Tirana, Johannesburg en Yogyakarta, waar straatverkopers zich met grote inventiviteit en veerkracht iedere dag opnieuw staande weten te houden en zich de openbare ruimte toe-eigenen. De zuinigheid en duurzaamheid die veel handeltjes in de films typeren, tonen de waarde van afval en de schoonheid van vindingrijkheid. In haar videowerk is Tomesen een fly on the wall. De dialoog vindt voorafgaand plaats met haar filmpersonages en achteraf met de toeschouwers. 

Heel anders is dat bij de installaties en interventies: ze komen juist in dialoog met het publiek tot leven. Een goed voorbeeld daarvan is de mobiele installatie Toko (2014-2018). Hier neemt de kunstenaar de rol van straatverkoper aan met een assemblage van plastic gebruiksvoorwerpen, zorgvuldig gerangschikt op een Hollandse fiets naar Indonesisch voorbeeld. Hier geen verre oorden, maar diverse Nederlandse steden die het toneel vormen voor een waaier aan gespreksstof. Bij de een wekt de installatie verwondering op, bij de ander juist herkenning. Het werk is tegelijkertijd een vrolijke aanklacht tegen de alomtegenwoordigheid van plastic en een viering van de creatieve omgang met dat wat nu eenmaal voor handen is.

Het veelzijdige oeuvre van Tomesen schept een plek voor resonantie met de wereld. Zo presenteerde zij tijdens het festival Into The Great Wide Open op Vlieland Winkel (2016-2018): een sprekende gelijkenis met kleine zaakjes die in Syrië telkens weer verrijzen na bombardementen. In deze sociale sculptuur was niks te koop waardoor het contact tussen de twee Syrische migranten die de zaak bemanden en de festivalgangers niet slechts beperkt bleef tot een economische transactie, maar er van gedachten werd gewisseld. De Syriërs maakten wederom hun opwachting toen het werk twee jaar later weer tentoongesteld werd. Het samenbrengen van deze schijnbaar onverenigbare werelden is voor Tomesen een belangrijke drijfveer. Door elementen en situaties een nieuw kader te geven en daarmee op te tillen uit hun omgeving naar een nieuwe context krijgt het vertrouwde een vervreemdende lading en ontstaat even een moment van verwarring, die zorgt dat onderwerpen beklijven. Haar video’s en foto’s bewegen zich op de grens van beeldende kunst en documentaire. 

Met haar conversation pieces roept de kunstenaar vragen op over de inrichting van onze leefwereld. Ze richt haar blik daarbij bewust op de have-nots: zij die gedwongen zijn een beroep te doen op hun eigen vindingrijkheid om zelfredzaam te zijn. Ze trekt parallellen tussen de uithoeken van de wereld, op zoek naar die universele kracht. Optimisme over het aanpassingsvermogen van de mens in een immer veranderende wereld is de rode draad in Tomesens werk. Maar ook schuilt er een oproep in tot het zorgdragen voor het behoud van deze organische omgang met de publieke ruimte. Subtiel schotelt ze de westerse toeschouwer een andere realiteit voor. Eén waar tijd circulair is, elke dag zich herhaalt als een oneindige loop, creatief wordt omgegaan met dat wat voorhanden is en de economie de ruimte krijgt om zich organisch te vormen in de ritmische cadans van het leven.

Een scherp oog voor het bijzondere in het alledaagse kenmerkt ook de nieuwste onderzoeken van Su Tomesen. Sinds begin 2020 werkt Su aan twee nieuwe grootschalige en meerjarige projecten op het gebeid van geluid en community art. (1) In Yogyakarta staan de ritmische geluiden van de ambulante straatverkopers centraal. Die geluiden vormen de ingrediënten voor een nieuwe muzikale compositie, losjes gebaseerd op de structuur van de Javaanse gamelanmuziek. Het traject zal resulteren in een parade en een nieuwe video-installatie. (2) In Amsterdam Zuidoost werkt ze aan het project Bijlmersymfonie. Op zondagmiddag 7 juli klinkt vanaf verschillende balkons van honingraatflat Geldershoofd muziek. Zeventien nummers uit verschillende culturen, aangedragen door bewoners, zijn door de kunstenaar tot een experimentele compositie aaneen gesmeed. Publiek kan in de groene binnentuin genieten van dit muzikale spektakel dat de verscheidenheid en verbondenheid van de Bijlmer presenteert. Bijlmersymfonie wordt gefilmd en de video-installatie die daaruit voortkomt, maakt deel uit van een tentoonstelling bij CBK Zuidoost van december 2024 tot en met februari 2025.

Van 2017 tot 2022 werd de kunstpraktijk van Su Tomesen structureel ondersteund door de Werkbijdrage Bewezen Talent van het Mondriaan Fonds.